Hallo allemaal,
Inmiddels alweer een paar dagen in Rwanda en redelijk bijgekomen van de cultuurschok. We hadden een gezellig hotel in Kigali waar we even konden bijkomen van de vlucht.

De volgende dag de stad ingelopen. Hier werden we een aantal keer welkom geheten door de Kigalezen met een praatje. Helaas zat hier wel een bijbedoeling achter, of we misschien wat geld hadden (om sap te kopen om zijn Aidsremmer door te slikken of geld voor zijn familie) Niettemin bleven ze wel beleefd en accepteerden we geen geld gaven. Er zijn zowieso veel droevige verhalen die mensen ons vertellen (kinderen zonder ouders, een jongen die graag wilt dat we een woordenboek voor hem kopen omdat hij daar geen geld voor heeft) waardoor het nog lastig is om in te schatten of mensen een gezellig praatje met je willen houden of geld willen. We vinden het juist leuk om met de Rwandezen te praten.

Onderweg in de stad werden we ook veel aangesproken door kinderen met Mzungu! Wat eigenlijk zoiets is als Gringo in Zuid Amerika. Het betekent blanke geest. Dennis heeft zelfs een peuter aan het schrikken gemaakt alleen maar door even naar haar te kijken, ze moest verschrikkelijk huilen omdat ze waarschijnlijk nog nooit een blanke had gezien. Wel een beetje zielig maar gelukkig kon haar moeder er erg om lachen.Er wordt hier zowiezo ook veel gelachen gelukkig, ik heb soms zelfs het idee dat ze ons uitlachen:) Zo’n blanke met zo’n rare broek aan en gekke krullen wat komen die hier nou doen! Het voelt heel gek om als enige blanke rond te lopen. Ik wordt ook veel nagesmakt door de mannen, en veel jongens vragen aan Dennis of we getrouwd zijn, dat is hier erg belangrijk aangezien de meeste mensen Christen zijn. Maar verder voelen we ons hier erg thuis en welkom. Het landschap is prachtig en de mensen erg aardig. Vandaag heeft een oudere man op slippers ons nog de weg gewezen naar een reisbureau in de regen.

Een paar dagen geleden zijn we nog in Gisenyi geweest, een plaatsje aan het Kivu meer om een beetje bij te komen van alle indrukken. De rit ernaar toe was een avontuur! Het begon al bij het busstation waar het een mierenhoop van mensen was en waar iedereen wel wat aan te bieden had van gekookte eieren tot bollen knoflook! De bus was een soort minibus waar een stuk of 18 mensen in kunnen en nog best ok. We waren met een kleurrijk gezelschap van zakenmannen netjes in pak, vrouwen in zeer kleurrijke jurken, en een vrouw met baby in een draagdoek. Die worden trouwens bijzonder gedragen, op de rug en de baby’s beentjes gespreid tegen de heupen van de vrouwen aan. Onderweg veel mensen tegengekomen die langs de weg hun vee houden of een stuk of 10 bakstenen op hun hoofd droegen. Jongens die de bergen op fietsten met tassen vol handelswaar 5 x groter dan hun zelf. Vrouwen met manden bananan op hun hoofd, dochters ernaast die dan weer de kleinste op haar rug droeg. Veel mensen die in het veld aan werk waren en op de achtergrond mistige bergen want het is hier wat regenachtig. Hier hoef je niet meer voor naar de bioscoop!

We zijn nu inmiddels in Ruhengeri (Musanze) en gaan morgen zien hoe de vrouwen hier manden weven van bananenbladeren en naar de Batwa. Een volk dat leefde van de jacht maar inmiddels van hun grondgebied is verdreven doordat het Volcanoes park en Nationaal Park werd. Erg interresant! Vrijdag naar de gorilla’s ik ben benieuwd!