Voor vandaag hadden we een tripje naar een meer bij de grens met Uganda op het programma staan. Dit uitstapje wordt hier ook aangeboden door een aantal lokale reisbureautjes. Dan komt het erop neer dat je een 4WD krijgt met chauffeur die je een dagje rondrijdt. Vandaag hadden we echter zin in wat meer avontuur: openbaar vervoer!
Dat is hier beschikbaar in een aantal vormen:
Vandaag dan eindelijk ons voorafgekozen hoogtepunt van onze reis naar Rwanda. Gorilla’s! We hadden al een hotel redelijk in de buurt van het Nationaal Park gekozen zodat we niet zo heel vroeg ons bed uit hoefden. Om 7 uur werden we verwacht in het hoofdkwartier van het Volcanos National Park. Een bergachtig gebied op de grens van Rwanda, Congo en Uganda. Tegen de flanken van vulkanen tot wel 4500 meter hoog leven zo’n 20 groepen gorilla’s. Iedere groep bestaat uit 1 tot 40 gorilla’s, waarbij de grotere groepen ook meerdere silverbacks (=grote baas) hebben. Wij werden ingedeeld bij de Umubano groep, geleidt door Silverback Charles.
Daarvoor moesten we nog wel een uur rijden, waarvan 3 kwartier over een vreselijk ruige onverharde weg.
Hallo allemaal,
Gisteren dus naar de Batwa geweest en bij een organisatie die graag de toeristen wilt betrekken bij het dagelijks leven van de Rwandezen. Maar eerst naar de Batwa/Pygmee volk dus. Zij woonden vroeger in het Nationaal park en nu in een community leven.
Bij aankomst kwamen de kinderen naar ons toe, allemaal een beetje engels pratend en wij onze eerste woordjes Batwa/Kinyarwanda terugpratend. Sommige kinderen hadden verschrikkelijk grote snotbubbels aan hun neus hangen. Ik had ze bijna met een doekje afgeveegd zoals die ene reclame:) De kinderen hadden weinig/versleten kleren aan en vroegen zich waarschijnlijk af wat die Mzungu hier kwamen doen. We werden voorgesteld door de dorpsoudste en welkom geheten. We mochten op een houten bankje zitten en toen begonnen ze ineens met zijn allen te zingen en te dansen. Het stamhoofd en vrouw vooraan daarachter de trommelaars en daarachter een koor van vrouwen die prachtig konden zingen. Echt heel speciaal! Geen speciale showkleding aan dus voelde wel authenthiek aan. Na het eerste liedje mochten wij er aan geloven, de Mzungu moesten ook dansen!
Hallo allemaal,
Inmiddels alweer een paar dagen in Rwanda en redelijk bijgekomen van de cultuurschok. We hadden een gezellig hotel in Kigali waar we even konden bijkomen van de vlucht.
De volgende dag de stad ingelopen. Hier werden we een aantal keer welkom geheten door de Kigalezen met een praatje. Helaas zat hier wel een bijbedoeling achter, of we misschien wat geld hadden (om sap te kopen om zijn Aidsremmer door te slikken of geld voor zijn familie) Niettemin bleven ze wel beleefd en accepteerden we geen geld gaven. Er zijn zowieso veel droevige verhalen die mensen ons vertellen (kinderen zonder ouders, een jongen die graag wilt dat we een woordenboek voor hem kopen omdat hij daar geen geld voor heeft) waardoor het nog lastig is om in te schatten of mensen een gezellig praatje met je willen houden of geld willen. We vinden het juist leuk om met de Rwandezen te praten.
