Voor vandaag hadden we een tripje naar een meer bij de grens met Uganda op het programma staan. Dit uitstapje wordt hier ook aangeboden door een aantal lokale reisbureautjes. Dan komt het erop neer dat je een 4WD krijgt met chauffeur die je een dagje rondrijdt. Vandaag hadden we echter zin in wat meer avontuur: openbaar vervoer!

Dat is hier beschikbaar in een aantal vormen:

– interregionale minibus. Voor een man of 20, en meestal vrij nieuwe busjes, specifiek voor personenvervoer. Deze gebruiken we om van 1 stad naar de andere te gaan. Vrij efficiënt.
– lokale minibus. Rijdt tussen twee dorpen, korte tripjes. Vaak standaard busjes (Toyota HiAce) waar zoveel mogelijk stoelen in gepropt worden. Met een beetje passen en meten gaan hier ook 20 man in. Dan hangt de toch al vaak gammele bus in zijn achtervering. Dat kostte 1 bus gisteren zijn uitlaat bij een drempel.:)
– taxi. Normale auto’s en herkenbaar als taxi. Niet overal beschikbaar
– motortaxi. Motor met bestuurder die een extra helm meeheeft voor gasten. Wordt veel gebruikt hier. Snel en goedkoop, maar niet direct veilig
– fietstaxi. Fietser met bagagekussentje. Vooral in de dorpen beschikbaar.

Zie het filmpje hieronder van het busstation in Ruhengeri . Eerste bus is interregionale, daarna lokale busjes en het eindigt met een rijtje motortaxi’s

Vandaag begonnen we met de lokale minibus. Die rijden hier af en aan door het dorp en brullen bij ieder kruispunt hun bestemming. Dus even goed luisteren, instappen en we waren op weg.

Het begon nog spannend. Er is een een of ander evenement hier waarvoor belangrijke mensen aan kwamen. Heel rijtje jeeps kwamen ons tegemoet die vol gas door het dorp scheurden en daarbij de hele weg gebruikten. Onze bus moest razendsnel de berm in. Onderweg nog wat meer mensen opgepikt en een uurtje later waren we op het overstappunt. Prijs staat meestal redelijk vast dus dat is makkelijk.

Daar aangekomen de tweede uitdaging: hoe nu verder. Het meer was nog een km of 6 verder. Er boden zich twee opties aan: motortaxi en fietstaxi. Hollanders als we zijn kozen we voor optie 2. Dus we stapten achterop en over een zandweg raceten we naar beneden. De chauffeurs luidt bellend en wij zwaaiend naar alle kinderen die aangerend kwamen om ons te begroeten. Muzungu!

Terug zijn we gaan lopen. Een drukte van jewelste op de weg omdat de meeste mensen nog vooral lopen naar hun bestemming.

Wederom kwamen bijna alle kinderen toegerend om ons te begroeten. Bij 1 familie kwam een klein meisje ons een hand geven nadat haar opa (?) haar kennelijk had verzekerd dat die Muzungus echt niet eng waren.

Oh. En het meer was ook best leuk