Hallo allemaal,

Weer terug uit de jungle hebben we een snelle trip gemaakt vanuit Leticia per vliegtuig naar Bogota met Aerorepublica (betere service dan Iberia!) Van daaruit de taxi gepakt naar de busterminal van Bogota waar we Claudia en Lindo weer zouden zien en samen per bus naar Vila de Leyva zouden gaan. Weer erg gezellig, zo konden we weer even bijkletsen. Lindo had het hotel in Vila de Leyva al gereserveerd, we hoefden aan niets meer te denken dan in de bus te stappen en uit het raam te kijken. Wel erg makkelijk zo hoor, zijn wij nou mochilleros (backpackers)? Maar goed ook wel weer een keertje fijn, dankjewel Lindo! De bustrip naar Vila de Leyva was erg mooi, genoeg te zien. Voordat we naar Vila de Leyva gingen zijn we nog een paar uurtjes in Chiquinquira geweest. Hier woont Claudia haar vader en haar zus. Het was erg leuk om hen te ontmoeten. Ik had meteen veel lol met het neefje van Claudia, hij bleek vroeger net zoveel krullen te hebben als ik nu heb dus dat schept al snel een band! Lekker gelunched op het plein van Chiquinquira, maar toen bleek dat mn buik in opstand kwam dus rennen naar de wc en daarna maar even naar de apotheek. Nicholas (het neefje van Claudia) vond het superinterresant allemaal dus hand in hand gingen we naar de apotheek.

Toen ik op een discrete manier vroeg of ze medicijnen hadden voor buikloop schreeuwde Nicholas het uit van de pret dat ik buikloop had, ik geloof dat de hele straat het gehoord heeft:) Uiteindelijk ging het later een stuk beter en zijn we naar Vila de Leyva gegaan, hier lekker wat gedronken en gerelaxed. Het hotel was supermooi, heel oud coloniaal maar ook heel netjes met uitzicht op de bergen. In vila de Leyva hebben we niet veel gedaan, gegeten en gedronken (voor zover mogelijk) en lekker gekletst met Claudia en Lindo. Op de laatste dag was Lindo aan het werk, dus hebben Claudia, Dennis en ik een Copa de Mundo gedaan op de mini golf baan.

Claudia was tweede terwijl ze het nog nooit gedaan had, wat een beginnersgeluk:) En toen was het tijd om alweer afscheid te nemen van Lindo en Claudia voor de 2e keer in Colombia. We gaan ze in ieder geval weer spreken voordat we weer terug naar Nederland gaan.

Ja, en nu? We hadden hele wilde plannen om naar El Cocuy te gaan en daar een trekking te gaan maken, maar toen we dit allemaal bekeken hadden hebben we het op het laatste moment gewijzigd en toch ervoor gekozen om naar San Gil te gaan, dit was makkelijker bereikbaar en voor El Cocuy moet je toch wat meer dagen uittrekken en daar hadden we niet heel veel tijd voor, dus een volgende keer maar weer. Dus nu naar San Gil, in de bus, dat was nog wel een avontuur, gaat de bus wel op tijd, worden we niet opgelicht, is er wel een zitplaats voor ons? Soms zitten er namelijk ook mensen in het gangpad:) Maar dat bleek uiteindelijk heel goed geregeld te zijn. Vlak voor San Gil, hebben we zelfs nog besloten om nog een half uurtje door te reizen naar Barichara. Wat ben ik ineens flexibel geworden zeg:) Dit is 1 van de mooiste dorpjes van Colombia en hier kan je een mooie wandeling maken, aangezien we ons toch een beetje hadden ingesteld om te wandelen was dit een goed alternatief. We zijn per taxi via een weg die omhoog kruipt en barst van de haarspeldbochten naar Barichara gegaan, ook al behoorlijk avontuurlijk! We waren nog erg moe van onze busreis, we waren immers al vanaf 09.00 uur onderweg en waren nu om 17.00 uur in Barichara, maar besloten om een iets duurder hotel te nemen zodat we lekker konden uitrusten. ´s avonds heerlijk gegeten en genoten van een hard bed en een warme douche. De volgende dag hebben we de Camino Real bewandeld, een met stenen belegd pad, dat vroeger werd gebruikt als doorgaande route naar Guana. Erg mooi, maar ook erg heet! Gelukkig hadden we genoeg water mee. Het pad liep soms behoorlijk steil naar beneden en had helaas weinig schaduw. Veel gerust zodat Dennis alle soorten vlinder op de gevoelige plaat kon vastleggen, wat zijn er veel soorten! Aangekomen in Guana hebben we een lekker ijsje gegeten en het dorpje geobserveerd, er was een dorpsgek, wat verloren toeristen en veel toeristenwinkeltjes. Erg leuk om het leven van dit dorp aan je voorbij zien te trekken, ik heb nog een leuke tas gekocht voor eur 6 waar een meisje 1,5 dag meebezig is geweest, is dit nou fairtrade? Ik heb niet afgedongen verder, dus lijkt me in orde, maar wel ook erg raar zo. Toen we een rondwandeling maakten door het dorpje, waren we een behoorlijke bezienswaardigheid. Ik kreeg behoorlijk wat complimentjes over mn krispos (krullen) totdat ik er rood van werd. Dennis en ik moesten zelfs op de foto samen met een ander Colombiaans stel, ik dacht dat wij een foto van hen moesten maken maar dat bleek dus niet zo te zijn. Ik weet nu ook hoe al die oude vrouwtjes en mannetjes zich voelen die voor hun huis voor zich uit aan het suffen zijn, als plotseling een toerist vraagt of ze een foto van hen mogen maken. ¨hoezo, zo zie ik er altijd uit, is dat nou zo bijzonder, ik ben zeker raar dan¨ kan heel goed 1 van hun gedachtengangen zijn, ik doe het in ieder geval niet meer (misschien alleen per ongeluk).