Hallo allemaal!

Het is alweer een tijdje geleden dat we een stukje hebben geschreven, maar we zaten midden in de jungle tussen de krokodillen. Maar hier even goed een verhaaltje voor het slapen gaan. Niet eng gaan dromen hoor;)
Het longhouse waar ik in het vorige berichtje over schreef was echt super! Het kostte wat onderhandelingskracht om er een mooie prijs van te maken. Zeg nou zelf € 25 om een paar uur in een longhouse rond te lopen, is toch wel wat duur. We moesten wel van te voren nog snoep voor de kinderen en sigaretten voor de volwassenen kopen. Ze moesten wel gunstig gestemd worden natuurlijk. De gids haalde ergens uit de winkel een groothandelpak snoep, en een vaag sigarettenmerk zodat wij het konden afrekenen! Dat is de normaalste gang van zaken hier schijnt. Het Longhouse lag aan een rivier tussen de heuvels, we werden behoorlijk geshaked voordat we er echt waren. Aangekomen daar moesten we eerst naar het stamhoofd om daar rijstwijn met hem te gaan drinken. Helaas was hij op jacht naar wilde zwijnen dus kon hij ons niet te woord staan. We mochten evengoed wat rijstwijn drinken met de gids. De gids sprak gelukkig dezelfde taal als deze stam, (de Ibans) want hij had hier vroeger ook gewoond. Het huis ziet er eigenlijk uit als een rijtjeshuis op palen, alleen bemoeien de mensen zich iets meer met elkaar:)

Ze leven echt als een commune, het sociale leven vindt in de hal plaats. Maar de families eten wel zelf met elkaar. Aangekomen in de hal, na de rijstwijn “hips”, kwamen er al verschillende kleine kinderen op ons af. Niet om te bedelen, maar om ons heel lang aan te staren. De gids vertelde dat we nu de snoepjes konden gaan uitdelen. Ik voelde me net Sinterklaas, alleen leek het nu een beetje alsof je hiermee je toegang kon kopen tot het huis. De kinderen vonden het allemaal geweldig. Ik had ook nog wat ballonnen mee, (tip van Anne-Free bedankt!) die vonden ze ook helemaal super.

In de hal hing een net waar allemaal doodskoppen inzaten. Vroeger waren dit de koppensnellers, voor ieder hoofd die ze hadden kunnen bemachtigen kregen ze meer aanzien in het longhouse. Gelukkig deden ze dit nu niet meer:) Wel zetten ze nog steeds tatoeages als mensen van die stam lang op reis gaan. Het is niet meer verplicht. Dit was wel een superervaring. Leuk om meegemaakt te hebben in ieder geval. De foto’s volgen snel!

Groetjes Ramona