Hallo allemaal,

Na vanochtend ontwaakt te zijn met een verschrikkelijke kater (Duitse witbiertjes zijn zo lekker:) kwamen we erachter dat we vandaag precies een half jaar onderweg zijn. Echt lang, het aftellen is begonnen:) We hebben daarom de boel een beetje op een rijtje gezet. Eigenlijk is onze hele reis natuurlijk een hoogtepunt maar het valt niet altijd mee als wereldreiziger hoor:)

Hier volgen onze dieptepunten van het afgelopen half jaar:

• Het verschrikkelijk ontroerende afscheid op schiphol, als ik er nu nog aan terugdenk word ik er alweer verdrietig van.
• Het ranzige hostel in Hong Kong. Eerst een 4-tal hostels langsgegaan maar die waren allemaal te duur volgens ons budget. Uiteindelijk hier terecht gekomen omdat we zo verschrikkelijk moe waren. Kleine opsomming: als je tegen de muurtjes aanleunde kon je wel eens er doorheen vallen, lege whiskeyfles lag onder het bed, uitzicht op de afvalhoop, verschrikkelijk heet, en allemaal enge mannen die voor het hostel liepen. Waarschuwing voor reizigers naar Hong Kong, betaal liever wat meer voor een mooier hostel dan dat je in Chunking Mansions gaat zitten.
• De wc’s in Peking! Geen wc-papier en voor de meisjes niet prettig; je moet met je schoenen op een soort verhoging staan en dan maar mikken in de pot, waarbij je bijna uitglijd omdat er meerder vrouwen hun plasje heben gedaan. Eeeeeh.
• De toestand met het hotel in Peking, we konden uiteindelijk pas om 01.00 uur op bed liggen, zie ons verhaaltje “wat een toestand!”
• De regen in de verboden stad, nooit gedacht dat het zo hard kon regenen.
• Ramona leert de Toyota Hi Ace te besturen. “Ik kan het niet,
  zometeen krijgen we een ongeluk” schreeuwde ik wanhopig 🙂



• Bij de grootste attractie van Nieuw Zeeland de hele dag in een kayak zitten met keiharde regen.
• We kunnen geen appartement vinden in Sydney. Uiteindelijk na 2 weken toch wel, maar niet voor ons zelf, dit delen we samen met een man en z’n zoontje.
• Weer een verschrikkelijk emotioneel afscheid van papa Henk van Nooij en mama Ineke van Nooij. We zien jullie snel weer terug!

En dan nu de hoogtepunten!

• Het zomerpaleis in Peking, wow, wat was dat mooi zeg!
• De Chinezen die met ons op de foto wilden, en het hele restaurant dat leeg liep om ons te bekijken.
• Het heerlijke eten van de Chineze vrouwtjes op de markt in Kuching.
• De gezellige daagjes die we met Peer en Gerdien gehad hebben.
• De wilde Orang-Utangs in Uncle Tan’s Wildlife camp in Sandakan.
• De duikcursus op de Perhentian Islands, wow, Nemo en schildpadden gespot. En natuurlijk het heerlijke strand en onze boomhut!
• Rijden in ons eigen bussie door heel Nieuw Zeeland.
• De gezellige daagjes die we met Ernst, Willeke en Paps en Mams van Nooij hebben gehad.
• De Tongariro-crossing, behoorlijk inspannend maar wow wat een uitzicht!
• De heerlijk warme spa-baden die we op campings zijn tegengekomen.
• Lekker BBQ na al die gebakken rijst!
• Abel Tasman trekking met wok en verse groenten!
• Dennis z’n MTB avontuurtjes met de helicopter.
• Ramona springt uit vliegtuig met iemand op haar rug:)
• Walvissen spotten in Kaikoura
• Een paar daagjes op bezoek bij de neef van m’n vader: Ton.
• Een weekje op de boerderij bij Dale Hunter, achter de koeien aan, konijnen schieten, en in het wild douchen.
• 3 weken Queenstown, superleuk stadje, en heerlijk appartement, daar komen we zeker nog een keer terug!
• De wilde penquins die we spotten onderweg, het mannetje komt het vrouwtje begroeten!
• Sydney wat een grote stad, maar wat moeten we wennen na het
  landelijke Nieuw Zeeland.



• We hebben kaartjes kunnen bemachtigen voor een uitverkocht Big Day Out. Een 1 daags festival met superleuke bands: The Living End, Franz Ferdinand, the White Stripes en the Mars Volta 26 januari is het zover. Verslag volgt.

We hebben nog steeds iedere dag het idee dat het zondag is. Het begint nu wel een beetje gewoon te worden. Hier in Sydney hebben we het erg naar ons zin, maar we hebben vooral al heel veel zin in Zuid-Amerika. We zijn in ieder geval al behoorlijk uitgerust en willen weer nieuwe dingen zien. De afgelopen maanden zaten we in landen waar het erg makkelijk was om te reizen (in ieder dorp een Visitor Information Centre). Daar zit op een gegeven moment geen uitdaging meer in. Maar in Zuid-Amerika des te meer. Lekker tussen de kippen en huilende kinderen reizen (als we er tussenzitten wensten we vast dat we weer in het vertrouwde Nieuw Zeeland zaten). Maar goed dat is de truuk van het reizen. Het gras is altijd groener aan de overkant van de oceaan 🙂