Het Great Barrier Reef stond als eerste op de planning dus meteen de eerste dag een tour geboekt waarbij je op 2 plekken wordt afgezet op het rif en daar lekker mag gaan snorkelen. Zo ben je lekker een dag onder de pannen. We hadden er behoorlijk veel zin in.
We gingen met een wat kleinere boot zodat je alle ruimte had op het rif. In sommige gevallen kan je echt met z’n honderden op de boot zitten, dan zijn de vissen snel weg! En daar gingen we dan, het was niet zo’n heel heldere dag dus er waren behoorlijk wat golven. Het voelde alsof je op een paard zat die aan het steigeren was, en dat 2 uur lang! Ik had me voorgenomen dat ik geen reispilletje nodig had, want ik had immers nooit last van reisziekte. Maar wie had er met deze hoge golven rekening genomen? Ik denk de rest van de boot. Ik was namelijk de enigste die naar het papieren witte zakje moest reiken. Op een steigerend paard moet je je indenken is niet de makkelijkste opgave. Helemaal niet als je naar de andere kant van de boot wordt gestuurd omdat je niet rustig je gang mag gaan in de bestuurdershut. Na bij wat mensen op schoot gezeten te hebben (lopen gaat niet makkelijk af op zo’n dier:) had ik uiteindelijk de andere kant bereikt en kon iedereen heerlijk meegenieten. Ik zal verder niet in details treden voordat je echt misselijk wordt:) Later kwam er nog een meisje bij me zitten die de vorige dag behoorlijk had gedronken en het ook niet al te best had. Dennis moest vooral naar de horizon blijven kijken en een gids keek ook een beetje zuur. Goed had ik dat ook weer meegemaakt;)
Eenmaal aangekomen op het rif was het heerlijk rustig en kon ik weer een beetje normaal ademhalen. Onze snorkelset ging op en daar lagen we in het water. Zo hebben we heerlijk een beetje rondgedobberd en de mooiste visjes gezien.
Nemo was van de partij, samen met een hele grote azuurblauwe vis die alle kleine visjes wegstuurden. Helaas geen schildpadden gezien. We heel veel mooi koraal, soms was er gewoon echt een afgrond tussen 2 koralen in, dat was wel heel bijzonder om te zien. Daarna konden we lunchen maar daar had ik nog niet echt trek in, 2 slablaadjes waren al te veel. De tweede keer dat we gingen snorkelen hebben we vooral mooi koraal gezien. Voor de terugreis had ik maar wel een reispilletje ingenomen. Gelukkig viel de terugreis behoorlijk mee, en hebben we zelfs kunnen slapen aan boord. Voelde nu meer alsof we in een huifkar zaten;) Een superleuke ervaring maar neem voor de volgende keer een reispilletje mee!
Hee!
Toch niet van de aardbodem verdwenen! Dat is prettig om te weten.
Steigerende paarden horen ook helemaal niet thuis in zee, nou ja… tenzij je zeepaardjes bedoelt, maar daar heb ik nog nooit iemand op zien zitten.
Enne Ramona.. ik vind dat je nu ook eens moet testen of je zeeziek word tijdens paardrijden. Als dat zo is, dan ligt het niet aan jou, maar aan het feit dat in Australië alles omgekeerd is: zomer/winter, linksrijden enzo. Jij was dan de enige die doorhad dat er iets niet in de haak was.